Paar daagjes ziek en stage in het ziekenhuis
Blijf op de hoogte en volg Shannon
18 Februari 2016 | Indonesië, Soerabaja
Selamat Malam!
Zo na 4 dagen ziek op bed te hebben gelegen, was ik vandaag eindelijk weer fit genoeg om wat te doen. En vandaag was dus ook de eerste dag voor mij dat ik in het ziekenhuis stage ging lopen. Deze week was ik ingedeeld op de General Ward. Op deze afdeling zie je vooral mensen die net een operatie als een Bypass of een hartoperatie hebben gehad. De Fysiotherapeut waar wij bij mee liepen, sprak redelijk engels dus als we vragen hadden kon hij deze goed uitleggen. We hebben vandaag vooral mensen gezien die een Bypass operatie hebben gehad, en na deze operatie gaan ze samen met de fysiotherapeut aan de slag, om hun conditie en circulatie weer op gang te krijgen. Ook hebben we een heel lief meisje van 2 gezien, Zij had een genetische afwijking aan haar botten. Hierdoor waren allebei haar beentje, armpjes, al haar ribben en zelfs haar schedel gebroken. Ze was ook afhankelijk van beademing, waardoor ze niet kon praten. Maar onder dit alles, was het meisje zo vrolijk, als je naar haar zwaaide deed ze terug zwaaien en toen we uiteindelijk naar de volgende patiënt gingen, gaf ze een kushandje. Vervolgens moesten we naar de compleet andere kant van het ziekenhuis wat zeker wel 10 minuten lopen was. Eenmaal op deze afdeling aangekomen, lopen de zweetdruppels al over je rug, want airco kennen ze echt niet in dit ziekenhuis. En met 33 graden is dat echt niet te doen. De afdeling waar we belandden was de pulmonale afdeling. En hier lagen dus ook mensen met Tuberculose. In het ene gedeelte van de afdeling lagen mensen zonder Tuberculose, en in het andere gedeelte de mensen met Tuberculose. Het gekke was dat de deuren tussen deze gedeeltes wel gewoon open waren, en het dus totaal geen zin had dat de mensen gescheiden lagen. Ik was op dat moment vooral heel blij met de mondkapjes die je op krijgt, ookal krijg je het stikbenauwd met zo'n ding voor je mond, 33 graden en zonder airco, ik vertik het om dat ding af te zetten.
Al met al was het best een interessante ochtend in het ziekenhuis, ookal hebben we maar van 9 tot half 11 stage gelopen. Wat hier overigens dood normaal is. Ons was verteld dat we van 8 tot 12 stage zouden lopen. Maar nu hoeven we sowieso elke keer pas om 9 uur te beginnen, en meestal ben je om 11/ half 12 al klaar. Niks te klagen dus, en nog een hele dag over om dingen te doen.
Tot het volgende verslag!
Xxx Shan
Zo na 4 dagen ziek op bed te hebben gelegen, was ik vandaag eindelijk weer fit genoeg om wat te doen. En vandaag was dus ook de eerste dag voor mij dat ik in het ziekenhuis stage ging lopen. Deze week was ik ingedeeld op de General Ward. Op deze afdeling zie je vooral mensen die net een operatie als een Bypass of een hartoperatie hebben gehad. De Fysiotherapeut waar wij bij mee liepen, sprak redelijk engels dus als we vragen hadden kon hij deze goed uitleggen. We hebben vandaag vooral mensen gezien die een Bypass operatie hebben gehad, en na deze operatie gaan ze samen met de fysiotherapeut aan de slag, om hun conditie en circulatie weer op gang te krijgen. Ook hebben we een heel lief meisje van 2 gezien, Zij had een genetische afwijking aan haar botten. Hierdoor waren allebei haar beentje, armpjes, al haar ribben en zelfs haar schedel gebroken. Ze was ook afhankelijk van beademing, waardoor ze niet kon praten. Maar onder dit alles, was het meisje zo vrolijk, als je naar haar zwaaide deed ze terug zwaaien en toen we uiteindelijk naar de volgende patiënt gingen, gaf ze een kushandje. Vervolgens moesten we naar de compleet andere kant van het ziekenhuis wat zeker wel 10 minuten lopen was. Eenmaal op deze afdeling aangekomen, lopen de zweetdruppels al over je rug, want airco kennen ze echt niet in dit ziekenhuis. En met 33 graden is dat echt niet te doen. De afdeling waar we belandden was de pulmonale afdeling. En hier lagen dus ook mensen met Tuberculose. In het ene gedeelte van de afdeling lagen mensen zonder Tuberculose, en in het andere gedeelte de mensen met Tuberculose. Het gekke was dat de deuren tussen deze gedeeltes wel gewoon open waren, en het dus totaal geen zin had dat de mensen gescheiden lagen. Ik was op dat moment vooral heel blij met de mondkapjes die je op krijgt, ookal krijg je het stikbenauwd met zo'n ding voor je mond, 33 graden en zonder airco, ik vertik het om dat ding af te zetten.
Al met al was het best een interessante ochtend in het ziekenhuis, ookal hebben we maar van 9 tot half 11 stage gelopen. Wat hier overigens dood normaal is. Ons was verteld dat we van 8 tot 12 stage zouden lopen. Maar nu hoeven we sowieso elke keer pas om 9 uur te beginnen, en meestal ben je om 11/ half 12 al klaar. Niks te klagen dus, en nog een hele dag over om dingen te doen.
Tot het volgende verslag!
Xxx Shan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
